کارگر: در جوامع امروزی شغل کارگر به افرادی اطلاق میشود که در شغلهایی نظیر مشاغل ساختمانی یا کارگاههای تولیدی و صنعتی مشغول کار هستند. اما طبق تعریفی که حقوق قانون کار ارائه میکند، کارگر شامل کلیه عناوین شغلی موجود است. طبق تعریف قانون کار جدید، هر فردی با هر عنوانی در مقابل دریافت حقوق یا حقالسعی کاری که برای کارفرما انجام میدهد، نظیر مزد، سهم سود یا باقی موارد که تحت عنوان مزایای کار قرار میگیرد، کارگر بهحساب میآید.
کارفرما: طبق ماده سوم قوانین اداره کار جمهوری اسلامی ایران، کارفرما شخصی حقوقی یا حقیقی است که کارمند برای او در برابر پولی که بهعنوان دستمزد مشخص شده است کار میکند. بین کارگر و کارفرما قوانین خاصی وجود دارد که طبق قانون حد و حدود آن مشخص شده است. از وظایف کارفرما به موارد زیر میتوان اشاره کرد:
- انتخاب نوع قرارداد
- انتخاب زمان قرارداد
- انجام تعهدات ذکر شده در قرارداد
- بررسی عملکرد کارگر
- پیگیری پروژههای کارگر
- رعایت حقوق قانون کار
- و…
ساعت کاری قانون کار
ساعت کاری طبق ماده ۵۱ عبارت است از زمانی که کارگر قدرت، زمان و نیروی خود را برای انجام کاری که کارفرما به او محول کرده است قرار میدهد و برای آن حقوق، دستمزد یا حقالزحمه دریافت میکند. طبق ماده ۵۶ حداکثر ساعت کاری در چهار هفته متوالی باید ۱۷۶ ساعت در نظر گرفته شود. در مشاغل سخت و زیانآور این عدد به میزان ۳۶ و ۴۴ ساعت بسته به نوع حرفه تغییر میکند.
یک دیدگاه بنویسید