وکیل اجرت المثل زن

ماده قانونی که حکم مسئله ی  اجرت المثل ایام زوجیت را آورده است ماده ۳۳۶ قانون مدنی میباشد.

بر اساس متن این ماده و تبصره آن زوجه زمانی مستحق دریافت اجرت المثل خواهد بود که کارهایی که انجام داده است عرفا وظیفه او نبوده است، به دستور زوج بوده است و قصد تبرع نداشته باشد.

وظایفی که عرفا بر عهده زوجه نیست میتوان به آشپزی کردن، نظافت منزل و شست و شوی ظروف اشاره کرد که اگر این امور را انجام داده باشد میتواند تقاضای دریافت حق الزحمه خود را داشته باشد.

کارهایی که صورت گرفته از طرف زوجه باید به دستور زوج باشد. این بدین معنی نیست که حتما باید جملاتی الزامی بر زبام او جاری شده باشد که دستور دادن تعریف شود برای مثال همین که لوازم و موادی برای آشپزی گرفته شود به نوعی اماره ای است که زوجه باید با آن آشپزی نماید.

نکته ای که در پرونده های اجرت المثل بسیار دارای اهمیت میباشد اثبات قصد تبرع است. به طور کلی به معنی این میباشد که زن به صورت رایگان این اعمال و زحمات را انجام نداده باشد.

با توجه به عرفی که در جامعه شکل گرفته است غلبه با این است که این اعمال به صورت رایگان انجام شده است و بار اثبات غیر رایگان بودن آن بر دوش زوجه میباشد.